- ruhani
- 1.<ər.>1. is. Din xadimi. Əqdinikah mərasimi olduqca təntənəli keçdi, bütün Şuşa ruhanilərinə xələt verildi. Ç..2. sif. Din ilə bağlı olan, dinə aid olan; dini. . . Millətin ruhani ataları – mollalar millətin avamlıqda qalmaqlarından nəfbərdar olub, zahirdə dediklərinə batində əməl etmirlərmiş. . F. K.. Atam ruhani idarəsindən çıxmağa məcbur olmuşdu. A. Ş.. // Din tədris edilən. Ruhani məktəb.3. sif. Ruhla bağlı olan, ruha aid olan. Həyatın mənşəyinin ruhani başlanğıcla bağlılığı.4. sif. Qeyri-cismani, qeyri-maddi; mənəvi, xəyali, mücərrəd. Həqiqət, axır vaxtadək Bahadırın Sonaya və Sonanın Bahadıra olan ruhani məhəbbətlərində şəkk yox idi. N. N..5. is. Sazda çalınan aşıq havalarından birinin adı.◊ Ruhani ata məc. – tərbiyəçi, mürəbbi, tərbiyə verib yetişdirən adam; ustad, yol göstərən. Ruhani ataydı şagirdlərinə; Köksü dar gələrdi iftixarına; Ondakı məhəbbət, ondakı şəfqət; Sığmırdı insanlıq hüdudlarına. Şəhriyar.2.sif. <ər.> klas. Lətif, gözəl mənzərəli, ab-havası gözəl; ruhu oxşayan. Ruhani bir mənzərə. – Nə gözəl mənzəreyişəfqətza; Nə lətafətli, nə ruhani səfa. M. H.. Ən ruhani nəşələrdən qanadım; Çıxdım, səni buludlarda aradım! Ə. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.